Ημερολόγιο ανάληψης - Μέρα 1η

Πρώτη μέρα που οι Τράπεζες είναι κλειστές, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δωρεάν και από ότι ακούω τα ράφια των Σούπερ Μάρκετ άδεια.

Ξεκίνησα οπλισμένος με δύναμη και κουράγιο πρώτα από το Σούπερ Μάρκετ.

Μπαίνοντας μέσα τι να δω;

Άδεια ταμεία, σχεδόν κανένας δεν περίμενε!

Λέω αυτό ήταν, άργησα, τα πήραν όλα.

 Παίρνω δειλά δειλά ένα καλάθι να πάρω ότι απέμεινε, ένα ληγμένο γάλα, 2 σπασμένα αυγά και αυτό τον χυμό αγγούρι γιαούρτι που προφανώς μόνο εγώ αγοράζω και είμαι σίγουρος ότι έχω εθιστεί!

Και πάλι απογοήτευση, όλα τα προϊόντα στην θέση τους, και άντε πάλι να διαλέξεις ανάμεσα στο γάλα 2.39% και 1.52% λιπαρά και στο αυγό από λευκή ή κόκκινη κότα. 

Πάω στο ταμείο έχοντας τα απαραίτητα λεφτά στην τσέπη για αυτά που διάλεξα αλλά έτοιμος για τσαμπουκά για να μου δεχθούν την κάρτα αναλήψεως στο ταμείο!

Πάλι απογοήτευση, μου την δέχτηκαν κανονικά και μου είπαν και ευχαριστώ στο τέλος.

Γυρνάω σπίτι μπουχτισμένος να αφήσω τα ψώνια, γιατί η επόμενη μου στάση θα ήταν στην τράπεζα, να σηκώσω τα 60 ευρώ που μου αναλογούν για σήμερα, γιατί δεν θα ήθελα να χαλάσει εκτός ψυγείου ο χυμός που πήρα περιμένοντας στην ουρά.

Παίρνω τσιγάρα, καφέ, το λεωφορείο να με πάει στην επόμενη στάση (αν και με τα πόδια είναι πιο κοντά, αλλά αφού είναι δωρεάν να μην το πάρουμε;) και φτάνω με τα χίλια ζόρια στο ATM.

Πλησιάζοντας βλέπω 2 ανθρώπους να περιμένουν στην ουρά (αν μπορεί να θεωρηθεί ουρά αυτό) και λέω από μέσα μου, να δεις που το έχουν αδειάσει ήδη και έχουν μείνει μόνο αυτοί που βλέποντας ότι δεν βγάζει λεφτά, παραμένουν εκεί γύρω να ρωτήσουν και τους 10 επόμενους το χαρακτηριστικό "εσένα σου έβγαλε;"

Στα 2 λεπτά που περίμενα, είχε τελειώσει ο πρώτος στο ΑΤΜ και ξεκινάει να φύγει. Προς μεγάλη μου απογοήτευση, τον βλέπω να απομακρύνεται χωρίς κανένας από τους άλλους 2 που ήταν εκεί να του απευθύνει την πολυαναμενόμενη ερώτηση. Μη θέλοντας να χάσω αυτή την τρομερή ευκαιρία για γκόλ, τον ρωτάω εγώ την ερώτηση τύπου Ζαγοροχώρια, περιμένοντας να δω να ζωγραφίζεται η άρνηση στο πρόσωπο του, να κατεβαίνει στο στόμα, με σαφή επίδραση στα ρουθούνια του και να βγαίνει από τα χείλη με ένα "όχι", το οποίο κάτι έπαθε στο δρόμο προς τα αυτιά μου και έγινε "ναι"!

Φτάνει η σειρά μου, βάζω κάρτα, γράφω το PIN, ελπίζω από μέσα μου να τελειώσουν τα λεφτά σε εμένα και να μην μου βγάλει, επιλέγω το ποσό (αστείο λίγο το γεγονός ότι όλες οι επιλογές 80/120/200 κτλ είναι ακόμα εκεί)... και μου τα βγάζει!

Φεύγοντας τσαντισμένος μου φτιάχνει την μέρα αυτός που περίμενε πίσω μου που με ρώτησε 

"εσένα σου έβγαλε;"

Ουφ... ευτυχώς ... δεν θα άντεχα άλλο ξενέρωμα...