Μεγάλες αλήθειες

- Ποιος κρύβεται στον Ταφο της Αμφίπολης; Είναι πραγματικά τάφος και τι σχέση έχει το 13 προ Χριστού με το 1453 μετά; Ποίος είναι αυτός που βάζει κόκκινους κύκλους στις φωτογραφίες;

- 597 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο ανοιχτά της

Τάσος Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988)

Ἐκμυστήρευση

(Τάσος Λειβαδίτης, ἀπὸ τὴ συλλογή Τὰ χειρόγραφά του φθινοπώρου (1990))

Κι μιὰ μέρα θέλω νὰ γράψουν στὸν τάφο μου: ἔζησε στὰ σύνορα
μιᾶς ἀκαθόριστης ἡλικίας καὶ πέθανε γιὰ πράγματα μακρινὰ ποὺ
……εἶδε κάποτε σ᾿ ἕνα ἀβέβαιο ὄνειρο.

 Σαν σήμερα έφυγε. 

L’ Albatros

L’ Albatros (1857)

Charles Baudelaire

Souvent, pour s’amuser, les hommes d’équipage
Prennent des albatros, vastes oiseaux des mers,
Qui suivent, indolents compagnons de voyage,
Le navire glissant sur les gouffres amers.

A peine les ont-ils déposés sur les planches,
Que ces rois de l’azur, maladroits et honteux,
Laissent piteusement leurs grandes ailes blanches
Comme des avirons traîner à côté d’eux.

Ce voyageur ailé, comme il est gauche et veule!
Lui, naguère si beau, qu’il est comique et laid!
L’un agace son bec avec un brûle-gueule,
L’autre mime, en boitant, l’infirme qui volait!

Le Poète est semblable au prince des nuées
Qui hante la tempête et se rit de l’archer;
Exilé sur le sol au milieu des huées,
Ses ailes de géant l’empêchent de marcher. 

Στίχοι: Αλέξανδρος Μπάρας & Κάρολος Μπωντλέρ 
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης / Σωκράτης Μάλαμας 

Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί
άλμπατρος πιάνουνε, πουλιά μεγάλα της θαλάσσης,
που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί,
καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.

Και μόλις στο κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν
αυτοί οι ρηγάδες τ’ ουρανού, αδέξιοι, ντροπιασμένοι,
τα κουρασμένα τους φτερά στα πλάγια παρατούν
να σέρνονται σαν τα κουπιά που η βάρκα τα πηγαίνει.

Πως κείτεται έτσι ο φτερωτός ταξιδευτής δειλός
τ’ ωραίο πουλί τι κωμικό κι αδέξιο που απομένει
ένας τους με την πίπα του το ράμφος του χτυπά
κι άλλος, χωλαίνοντας, το πως πετούσε παρασταίνει.

Ίδιος με τούτο ο Ποιητής τ’ αγέρωχο πουλί
που ζει στη μπόρα κι αψηφά το βέλος του θανάτου,
σαν έρθει εξόριστος στη γη και στην οχλοβοή
μεσ’ στα γιγάντια του φτερά χάνει τα βήματά του.

28/10/2014

 

Υγ.

Τυγχάνει να είναι και τα γενέθλια μου οπότε "δανείζομαι" ένα στιχάκι του Σπύρου Γραμμένου:

"...Έχω περάσει τα τριάντα,

κι ας ήμουνα δεκάξι πάντα,

κι ας μην κατάφερα όσα θέλω,

μέσα σε τούτο το μπουρδέλο.

Όσο και να 'μαι νιώθω σάπιος,

και περιμένω να 'ρθει κάποιος,

ένας που κλείνει τα δεκάξι,

αυτό τον κόσμο να αλλάξει..."

First Steps

Τι ωραίο συναίσθημα είναι αυτό που συνοδεύει τις πρώτες φορές!

Είμαι σίγουρος ότι αν μπορούσαμε να την θυμηθούμε,

 η αγαπημένη μας ηλικία θα ήταν η παιδική, αυτή δηλαδή με τις περισσότερες πρώτες φορές.

Η πρώτη φορά που γελάμε, η πρώτη φορά που μπουσουλάμε, η πρώτη φορά που περπατάμε,

χωρίς αναγκαστικά να θέλουμε να πάμε κάπου, η πρώτη φορά που μιλάμε, οι πρώτες μας διακοπές,

 οι πρώτες μας φιλίες!

Γι' αυτό και μεγαλώνοντας προσπαθούμε να ζήσουμε πάλι αυτές τις πρώτες φορές μας.

Αλλά τις αναζητάμε πλέον στους άλλους ανθρώπους, και αυτές είναι τελικά που εκτιμάμε περισσότερο, παρόλο που απέχουν αρκετά σε ένταση από τις πρώτες φορές της παιδικής ηλικίας. 

Η πρώτη κουβέντα που ανταλλάξαμε, το πρώτο γέλιο που προκαλέσαμε στον άλλον,

η πρώτη βόλτα με τον άλλον χωρίς προορισμό, 

το πρώτο φιλί, οι πρώτες μας διακοπές, τα πρώτα σ' αγαπώ...

Ανατομία

Είμαι σίγουρος πως κάπου χαμηλά στο σώμα σου, έχεις δυο πόδια.

Είμαι σίγουρος πως αριστερά και δεξιά από τον κορμό σου, εξέχουν δυο χέρια.

Και ότι κάπου πιο ψηλά από αυτά ένα άνοιγμα που οδηγεί μέσα σου για στόμα.

Είμαι σίγουρος πως κάπου κοντά στην αρχή του αριστερού σου χεριού, υπάρχει αυτό που δίνει δύναμη και ενέργεια σε όλα τα παραπάνω, μια καρδιά.

Είμαι σίγουρος πως κάπου πάνω από το στόμα σου έχεις δυο μάτια και πως πίσω από αυτά, αυτό που δίνει εντολές σε όλα αυτά που ανέφερα -πλην ίσως της καρδιάς σου- ένα μυαλό.

Μάθε να τα χρησιμοποιείς όλα αυτά.

Μάθε να περπατάς σε μέρη που δεν έχεις αλλά θέλεις να επισκεφτείς.

Μάθε να αγγίζεις πράγματα και ανθρώπους που δεν τολμάς να το κάνεις.

Μάθε να λες πράγματα που φοβάσαι να εξωτερικεύσεις.

Μάθε να αισθάνεσαι, όχι απλά να λειτουργείς με την καρδιά.

Μάθε να βλέπεις, όχι απλά να κοιτάς.

Μάθε να σκέφτεσαι...

Ανοίξαμε (σχεδόν) και σας περιμένουμε...

Η αρχή έγινε, η διεύθυνση του blog μας άλλαξε!

Σύντομα κοντά σας το νέο, ανανεωμένο blog μας με ανάλυση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας!

Ως τότε:

Συνταγές - Μηλόπιτα

Φίλες και φίλοι γεια σας, καλωσορίσατε στην πρώτη μας απόπειρα να μαγειρέψουμε...

Σήμερα θα φτιάξουμε μια καταπληκτική Μηλόπιτα με Γλάσο.

(Προσοχή, στο τέλος της συνταγής ακολουθούν παρατηρήσεις με παραλλαγές - από τη μαμά - 

για την τελειοποίηση της συνταγής μας!)

Υλικά για τη ζύμη: