Νότης Μαυρουδής (16 Ιουλίου 1945 - 3 Ιανουαρίου 2023)

 

Κι έτσι όλοι μαζί κι αντάμα

να τραγουδάμε τα δίκια της ζωής

να τραγουδάς κι εσύ απ' την πλατεία

να μάθεις φίλε μου σωστά να ζεις

Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω.

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη - Αλεξίου, 

γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 8 Μαρτίου του 1881.

Πέθανε στις 17 Νοεμβρίου του 1962.

Κάπου εκεί ... ανάμεσα, έγραψε το παρακάτω ποίημα... 

Θα μπορούσε να το είχε γράψει και χθες...καθώς κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ούτε 100 χρόνια μετά.

Γαλάτεια Καζαντζάκη – Αμαρτωλό

Στη Σμύρνη Λέλα, Ηρώ στη Σαλονίκη,

στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό…

Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Νίκη…

Ο τόπος μου ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;

Αν ξέρω, ανάθεμά με!

Σπίτι, πατρίδα μου έχω τα μπορντέλα…

Ώς κι οι αθώοι χρόνοι οι παιδικοί μου

θολές σβησμένες ζωγραφιές

κι είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου!

Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες

και τ’ αύριο απ’το σήμερα θε να ‘ναι…

Φιλιά από στόματα άγνωστα, βρισές

κι οι πολισμάνοι να με τραβολογάνε…

Γλέντια, καβγάδες ως να φέξει,

αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού

κι ενέσεις 606.

Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι

όλη η ζωή μου του χαμού…

Μ’ από την κόλασή μου στο φωνάζω:

εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω.

ΤABURO BOTA - ΓΥΝΑΙΚΑΡΕΣ

Ναζίμ Χικμέτ (15 Ιανουαρίου 1902 - 3 Ιουνίου 1963)

 

Ναζίμ Χικμέτ: Για τη ζωή

(απόδοση: Γιάννης Ρίτσος)

Η ζωή δεν είναι παίξε γέλασε

Πρέπει να τήνε πάρεις σοβαρά

Όπως, να πούμε, κάνει ο σκίουρος

Δίχως απ’ όξω ή από πέρα να προσμένει τίποτα

Δε θα `χεις άλλο πάρεξ μοναχά να ζεις.

Η ζωή δεν είναι παίξε γέλασε

Πρέπει να τήνε πάρεις σοβαρά

Τόσο μα τόσο σοβαρά

Που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος σ’ έναν τοίχο

Με τα χέρια σου δεμένα

Ή μέσα στ’ αργαστήρι

Με λευκή μπλούζα και μαύρα ματογυάλια

Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι άνθρωποι,

Οι άνθρωποι που ποτέ δε θα `χεις δει το πρόσωπό τους

Και θα πεθάνεις ξέροντας καλά

Πως τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό απ’ τη ζωή δεν είναι

Πρέπει να τήνε πάρεις σοβαρά

Τόσο μα τόσο σοβαρά

Που θα φυτεύεις, σαν να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου

Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου

Μα έτσι, γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις

Όσο κι αν φοβάσαι

Μα έτσι, γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά.

Χριστούγεννα 2020

 I always tell my kids the same thing. 

I tell them that there are many religions in the world and they are all equal, 

but the Christians are the main one. 

That's what I tell them. 

The Christians won, they are the winners, 

so act accordingly. 

Congratulate Christians when you meet them. 

Because they won the world.

We love to tell ourself that every religion is exactly the... no they are NOT.

The Christians won everything a long time ago.

If you dont believe me, let me ask you a question:

What year is it according to the entire human race? And why?

...

Jesus plus 2

Jesus plus 3

...

How is that not a win for the Christians.

...

That's "there was no time, before Jesus".

And the whole world would , ok, sure.

And someone would say: 

-What about the years before him? There were billions, infinity.

-"Those go backwards!"

-"You want us to messure most of history backwards? To accommodate one religion?"

-"Aha"

-"Alright we'll do it, it's fine"

Χρόνια πολλά!

17 Νοεμβρίου 2020

 

Πηγή: Αγνώστου

Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων / Εμείς καθόμασταν τα βράδια Και ζωγραφίζαμε σκηνές απ' την αυριανή ευτυχία του κόσμου / Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας. 

(Τ. Λειβαδίτης Σημαίες)

Σαν φωτογραφία ενός παιδιού που μου λέει: "Αναγνώστη βοήθεια"

Σαν φωτογραφία ενός παιδιού που μου λέει: "Αναγνώστη βοήθεια" (Part2)

Οι ναζί στη φυλακή

 Για να μην παρεξηγηθούμε, 

το μόνο που αναμένουμε σήμερα, 

είναι να τους καταδικάσει και η Ελληνική δικαιοσύνη... έστω και αργά.

Γιατί η κοινωνία τους έχει στείλει ήδη εκεί που αξίζουν..

Τι με κοιτάς, δεν με γνωρίζεις;

 

Τι με κοιτάς; Τι με λυπάσαι;

Είμαι εκείνο που δεν θέλεις να θυμάσαι

Ήμουν στη Σμύρνη όταν πηδάγανε στα πλοία

σε ένα υπόγειο στο Ιράκ όταν γκρεμίστηκε

τριών χρονών με βομβαρδίσαν στη Συρία

στο Βελιγράδι έγινα στάχτη που σκορπίστηκε 

TPP - Άλλη δουλειά δεν έχεις;

Το The Press Project σε συνεργασία με τον 

Σπύρο Γραμμένο ξεκίνησε νέα τηλεοπτική (μουσική) εκπομπή με τίτλο:

Άλλη δουλειά δεν έχεις;

Διαβάζοντας (κλέβοντας από) το δελτίο τύπου 

παρατηρούμε ότι αυτή η εκπομπή είναι κάτι το διαφορετικό:

Social Waste - Το τσιφλίκι

Social Waste - Το τσιφλίκι

Η σειρά του χλεχλέ οικογένεια ολέ με γραβάτα

χιουμοράκι πουλά και καλά μαύρη γάτα - άσπρη γάτα

έχε χάρη καριόλη στα τραγούδια που δεν παραφέρομαι

δε σου κάνω τη χάρη όμως ξέρεις τομάρι που αναφέρομαι

Social Waste - Το τσιφλίκι

Στίχοι:

Social Waste - Σύνορα (2020 - ανεξάρτητη παραγωγή)

Social Waste - Σύνορα (2020 - ανεξάρτητη παραγωγή)

Πριν από 20 χρόνια οι Social Waste ξεκίνησαν με το «… Ήταν ταξίδι» (2000), «Στη γιορτή της ουτοπίας» (2013), «Με μια πειρατική γαλέρα» (2015). 20 χρόνια μετά, με ξεκάθαρη πλέον δική τους ταυτότητα τους αποτυπωμένη στο «Χιπ Χοπ της Μεσογείου» (2017) τα βάζουν με τα «Σύνορα» (2020) που χωρίζουν ανθρώπους και πολιτισμούς. Σύνορα κατασκευασμένα από τον άνθρωπο όχι από τη φύση.

Ο Μαρσεγιέζος λογοτέχνης Ζαν Κλοντ Ιζζό έγραφε ότι η Μεσόγειος είναι μια θάλασσα την οποία σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως «σύνορο» μεταξύ βορείων και νοτίων -νοτιοανατολικών ακτών, ως υδάτινο τείχος που χωρίζει «πολιτισμένους» και «βαρβάρους» μέσα στο οποίο χάνονται χιλιάδες ζωές κάθε χρόνο στο όνομα της «προστασίας» του πλούσιου Βορρά από το φτωχό Νότο. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι.

Παλιότερα το «υδάτινο τείχος» ήταν ένας «υδάτινος δρόμος επικοινωνίας» ανθρώπων και πολιτισμών, ήταν αυτό που μας ένωνε, όχι αυτό που μας χώριζε. Πράγμα που αποδεικνύει ότι έννοιες όπως «τείχος», «δρόμος επικοινωνίας» και «σύνορα» δεν είναι αυθύπαρκτες, αλλά τις κατασκευάζει ο άνθρωπος, και ως ανθρώπινες και κοινωνικές κατασκευές, είναι εφήμερες και γίνονται αντιληπτές με διαφορετικούς τρόπους από εποχή σε εποχή. Σε αυτό αναφέρεται και το ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ, τα Σύνορα.

Το άλμπουμ περιέχει δέκα τραγούδια, μέσα στα οποία συναντώνται ήχοι, αρώματα, και μουσικές της Μεσογείου και του κόσμου ολάκερου, και στα οποία περιπλέκονται- με το γνώριμο διακειμενικό τρόπο των Social Waste - o Jack London, o Corto Maltese, o Thomas Mor, o Bennedict Anderson, o Λίβας κι ο Βοριάς, κάτι παιδιά με φαρδιά παντελόνια, και κάτι πόλεις που θυμίζουνε ανθρώπους. Γκάιντες, λαούτα, ποντιακές λύρες, μπάσα, τύμπανα, κλαρίνα και scratches συνοδεύουν ισότιμα τις αφηγήσεις.

Φιλική συμμετοχή
dj booker (cuts)
Lucretia De Manchione (Drums)
Γιάννης Μιχαηλίδης / Yannis Michailidis (Λύρα πόντου)
Μπότσαρης Στέλιος (μπάσο)
Panos Skouteris (κλαρίνο)
Vartan Abovian (ακορντεόν)
Καστρίτσης Τόλης (μπάσο)
Alexandros Ktistakis (τραγούδι)
Μπάρδης Νίκος (τρομπέτα)
Χαραλαμπόπουλος Χρίστος (στίχους)

Οι ηχογραφήσεις, η μίξη και το μάστερ έγιναν στο GroundZero sound & design από τον Los Angelos (DJ STIGMA), τα Drums στο στούντιο Clepsydra Studio από τον Misdeal και τα cuts στο Breathe Studio από τον DJ Booker

Το artwork και η επιμέλεια των γραφικών έγινε από τον Ioannis Ikonomakis

Download links:

https://socialwaste.org/sinora_mp3
https://socialwaste.org/sinora_flac
https://socialwaste.org/sinora_cdiso

(το δελτίο τύπου από την σελίδα των Social Waste στο facebook)